Eğitim Sorunsalı!

“Eğitimin ve öğretimin en önemli tarafı kişinin kendi eğitimini ve öğretimini hür bir ortamda öğrenmesi, öğretmesi, tanıması ve tanıtmasıdır.” Nitekim iş düşünceden çıkıp pratiğe geçtiğinde pek de öyle olmuyor. Öğrenimimiz kim bilir belki de ilkokul düzeyinde sahipsiz kalmışken; eğitimimiz ise bize ait olmayan, içi etik dışı davranışlarla dolu kokuşmuş bir çöp bidonundan farksız! Bu yazıyı yazmaktaki amacım, sağa sola ateş püskürtmek değil aslında… daha çok iğneyi kendime, çuvaldızı başkalarına batırmak istiyorum. Bu zamana kadar bize eğitim ve öğretimimizde yardımcı olan öğretmenlerimiz ne yapıyor? Ne söylüyor? Nasıl davranıyorlar? Temel amaçları nedir? Uykularını kaçıran konu hangisidir? Asıl olan konu eğitim mi, öğretim mi, yoksa başka bir şey mi? Yanlış anlaşılmak istemem yaşamımın yarısından fazla olan eğitim hayatımda karşıma çıkan bütün öğretmenlerime saygım sonsuz fakat başka bir yere dikkat çekmek istiyorum. Madem herkes çocuğundan tutunda yaşlısına kadar eğitim ve öğretime gönül vermiş, neden o zaman etrafta eğitime aç insanlar var? Neden bunca insan yaptığı işten bu kadar mutsuz? Yoksa eğitim ve öğretim dediğimiz şey matematik ve fiziği yalamış yutmuş bir birey inşa edip, hayatından mutsuz olan doktorlar, mühendisler yetiştirmek mi? En başta kendime soruyorum para pul derdine yatıp kalkan, çocukları ve onların hayalini nasıl anlayabilir? Bu işi en iyi ben bilirim diye ortalarda dolaşan egosantrik öğretmenler kime ne öğretebilir? Sorunlar, sorular… Bu böyle uzar gider. Peki bu sorunlar nasıl giderilir? Bunun cevabı basit insanı çocukluktan itibaren sevmekle! Sistemsizlikten çürüyecek günümüz eğitim sistemini sistemli bir hale getirmekle… Peki bu yola girince ne olacak? İnsanlar kendilerini sevmeye başlayacak inanmaya başlayacak. Dahası herkes dilediği ve sevdiği mesleği icra edecek. Sorunlar sonuçları doğuruyor. Hayat oldukça kısa… Evet yirmi bir yaşında bir öğretmen adayıyım ve her şeyin farkındayım. Şuan ki yazdıklarım anlatabileceklerimin sadece bir kısmı. Asıl amacım ise bu korkunç tekerrüre düşmemek olacaktır. Hayatım boyunca seven, sevdiren, temiz çocuklar yetiştirmek olacaktır.

Kadına Mektup!

KADINA MEKTUP

Çok sevgili bayan, senden şikayet var. Çok değişmişsin çok… Eski köye yeni adetler getirip duruyormuşsun. Bir baş kaldırmalar, bir asi tavırlar falan… Sahi ne oluyor sana? Altı üstü bir bayansın işte (!)

Sevgili bayan, sana ne deniyorsa onu yapacaksın! Fazla ses çıkamayacaksın, başına ne gelirse gelsin… Kocan mesela bir tokat attığında ya da ağabeyin, baban “namus” diye ortalığı mahşer alanına çevirirken ses çıkarmayacaksın. Komşuların mesela ya da hiç tanımadığın yabancılar bedenin için ruhunu ateş çukuruna atsalar da sen susacaksın. Sen susmasan da onlar sustururlar zaten öyle felaket tellalcısı gibi gezen zebanilerden sayma beni, baştan uyarıyorum bak! O yüzden evvela sessiz kalacaksın. Giyimine kuşamına da dikkat edeceksin. “Kadın dediğin kendine bakacak abicim” diye göbeğini kaşıyan abilerimizi haksız çıkarmayacaksın. Ha, giydiğin elbiseden ötürü yargılanırsan da zinhar kusuru yine kendin de arayacaksın. Otobüste falan tacize uğrarsan “ne yapıyorsun?” diye bağırmayacak tansiyonu yükseltip diğer yolcuları rahatsız etmeyeceksin. Ezilsen dahi ezmeyeceksin, şikayet etmeyeceksin. Sen bir bayansın haddini bileceksin. Sevgili bayan, Çok fazla gülmeyeceksin, çok fazla ağlayıp zırlamayacaksın da. Çok konuşmayacaksın mesela çok okumayacaksın. Elinin hamuruyla türlü türlü işlere kalkışmayacaksın. Gemi batarken de panik yapmayacaksın, şarkını söyleyip kemanını çalmaya devam edeceksin. Olurda bozulursa aletin akort etmesini bileceksin. Yanındakini tedirgin etmeyeceksin. Gözlerinden fişekler patlasa bile damlaların içine akmasına izin vereceksin. Çok sevgili bayan, Çok mu bozuldun bu söylediklerime, çok mu şaşırdın. Tam teşekkürlü bir mezbahanın çalışabilmesi için lazım olan ahlak bu çünkü (!) Çok sinirlenme sayın bayan bu söylediklerime çok kızma. Çünkü kurtta sensin bu mezrada, sersemi oynayan küçük yavru kuzuda…